Dit huis was in 1767 in drie zelfstandige wooneenheden verdeeld: er was een westwoning, een oostwoning en een achterhuis. Het gehele huis was meestal eigendom van de hoofdbewoner.

In 1786 woont er ene Cornelia van de Gaag met haar kind. Zij trouwt een halfjaar later met Jan Zonnevelt, die bij haar komt wonen.

Kleermakerij

Dan vestigt zich in 1801 in Maassluis de jonge kleermaker Franciscus Asmus (27) uit ‘Dinxperlo in Munsterland’ met zijn vrouw Johanna Staakman (26) uit Vlaardingen. Een halfjaar later bevalt Johanna van een zoontje Christiaan, dat echter vlak na de geboorte overlijdt. In 1806 en 1808 krijgen zij twee gezonde dochtertjes Kaatje (Catharina) en Trijntje (Geertruida). In 1817 wordt er een nakomertje geboren dat weer Kristiaantje heet, maar ook dit kind overlijdt.

Vanaf 1820 tot haar dood in 1836 woont Francijntje Staakman uit Vlaardingen, waarschijnlijk Johanna’s moeder, bij hen in het zijhuis. Johanna is naaister en de dochters Kaat en Trijn, die nooit het huis uit zullen gaan, worden ook opgeleid tot naaister. Wanneer de dochters rond de 40 zijn, komt er een nieuwe naaister bij hen wonen, Catharina Margaretha van Ette. Zij is ‘niet verwant’ en ook geen ‘thuisligster’, dus zij zal in dienst zijn genomen om mee te werken in het naaiatelier. Waarschijnlijk is moeder Johanna niet lang daarvoor overleden, want zij komt dan niet meer voor in de registers. Frans Asmus moet een goede kleermaker zijn geweest, als hij drie naaisters kon gebruiken in de zaak.

In 1859 overlijdt FransAsmus, 85 jaar oud. De drie vrouwen, die intussen ook zo jong niet meer zijn, zetten als naaisters het bedrijf voort en blijven bij elkaar wonen. Kennelijk zijn zij echter niet meer de eigenaren van het huis, want zij trekken zich terug in het zijhuis, terwijl Jan de Raaf in het voorhuis zijn eigen winkel opent. Rond 1870 verhuizen de zusters Trijn en Kaat naar elders. De naaister Catharina van Ette blijft alleen achter en verhuist naar het achterhuis. Daar woont zij tot haar dood in 1884, ongeveer 75 jaar oud.

Zoals gezegd start in 1859 Jan de Raaf uit Zwartewaal samen met zijn vrouw Pleuntje Gorter (34) een winkel in de voormalige werkplaats van de kleermaker. Zij zijn in het gelukkige bezit van tien kinderen, van wie er een jong overlijdt. Pleuntje kreeg haar eerste kind op haar 19e, wat ook in die tijd een vrij jonge leeftijd was. Jan overlijdt al jong, niet lang nadat zijn laatste kind in 1861 is geboren. De weduwe Pleuntje staat dan alleen voor de opvoeding van haar negen kinderen. Zij blijft als eigenaar de winkel voortzetten met behulp van haar oudste kinderen. Wanneer de oudste vier het huis uit zijn, gaat Pleuntje onderdak bieden aan diverse familieleden: een ‘mansmoeder’, een ‘broederszoon’ en een ‘zusterskind’. Zij moet een hartelijke, gastvrije en sterke vrouw geweest zijn.

In 1868 komt ook haar oudste zoon, een smidsknecht, weer thuis wonen.

In 1869 hertrouwt Pleuntje met Ary van de Wind, aanvankelijk zeeman, later sjouwer. Ary neemt een volwassen dochter mee in zijn huwelijk.

In 1886 gaat als laatste Pleuntje’s jongste zoon Jacobus, touwslager van beroep, het huis uit om te trouwen in Vlaardingen. Inmiddels is er ook weer een kleinkind (‘zoonsdochter’) bij haar komen wonen.

In dit zijhuis woonden vaak familieleden of kennissen van de hoofdbewoners.

Zo wonen hier in 1776 korte tijd de visser Jan Buitelaar en zijn vrouw Lidewij Kleinenberg, totdat zij kunnen verhuizen naar het voorhuis. Daarna zijn het achtereenvolgens enkele weduwen die het huisje betrekken, waaronder de schoonmoeder van Franciscus Asmus. Jan de Raaf woont er enige jaren met zijn gezin, totdat hij de hoofdwoning betrekt en het de dochters van de overleden Asmus zijn die hier lange tijd gaan wonen.

Vanaf 1872 zijn bewoners de niet meer zo jonge scheepmaker Martinus Jonkergouw en zijn vrouw Maria de Bruin. Bij hen wonen Maria’s volwassen zoon (sjouwer) en dochter (‘dienstbaar’), die beiden de achternaam Van de Kooy dragen en dus uit een eerder huwelijk van Maria stammen.

In 1886 komen er nog twee kleindochters bij. De dochter gaat het huis uit, de zoon verhuist later naar het voorhuis, waar hij Pleuntje Gorter als hoofdbewoner opvolgt.

Dit huisje heeft tussen 1767 en 1870 een groot aantal bewoners gehad, ik zal er slechts enkele noemen.

In 1778 huist hier de oude weduwe Willempje van de Gaag met haar volwassen dochter Marietje van 32. Zij verzorgen een kind van vier, Margaretha Jacoba. Dit kind wordt aangeduid als ‘thuisligger’. Het zou kunnen dat dit een weeskind of halfwees is. Soms kon of wilde het weeshuis een kind niet opnemen. Dit kon als oorzaak hebben overbevolking of een slechte financiële toestand van het weeshuis. Maar vaak was het ook een kwestie rond het ouderschap, zoals een onecht kind of een vader die op zee gebleven was. Het kind werd dan niet als wees geaccepteerd maar door de diaconie in de kost gedaan bij particulieren. Het weeshuis en de diaconie droegen daar een kleine wekelijkse vergoeding voor bij.

In 1810 komen we de alleenstaande vrouw Pietertje Steyl tegen met haar twee (!) onechte kinderen Kornelis (9) en Arentijnus (net geboren) en haar oude moeder Aaltje Steyl.

In 1815: Cornelis van Es en Annetje Rosmalen met hun drie kinderen, waarvan het oudste, Pleuntje (12), buiten hun huwelijk is geboren. Zij heeft echter later wel de achternaam Van Es gekregen. Zij nemen in 1820 een kostgangster, Adriana van de Kooy, in huis. Cornelis overlijdt in 1822, waarna zijn vrouw en kinderen verhuizen. Adriana van de Kooy blijft als kostgangster bij de volgende bewoners.

In 1837: Jacob Breugom (‘in ’s rijks dienst’) en Jaantje van Spronsen met vier kinderen. Het oudste kind heeft een andere achternaam en is dus uit een eerder huwelijk van Jannetje, het jongste kind overlijdt als baby.

In 1844: Margrietje Visser. Zij staat geregistreerd als ongehuwd, maar heeft wel drie kinderen en bevalt een jaar later van haar vierde kind. Ze trouwt pas in 1855.

In 1865: Suzanna van Hulst, 72 jaar. Deze Suzanna zijn we eerder als jong meisje tegenkomen op het adres Goudsteen 4.

Deze gegevens van 1767 t/m 1865 zijn uit het boekje van de Historische Schetsen van en over Maassluis nr. 48 geschreven door Ineke Vink 'uitgegeven door de Historische Vereniging Maassluis'.